Dobór handlowy jabłek
Królowa renet. Odmiana najbardziej zalecana na drzewa krzaczaste, może jednak znakomicie być zastosowana i do sadów wysokopiennych.
Owoce średniej wielkości lub dosyć duże, okrągławe, prawie cylindryczne, pięknie zaokrąglone, bardzo kształtne, gładkie podlegają grzybkowi i nieraz łatwo robaczywieją, przez to należy tę cenną odmianę wcześnie opryskiwać cieczą bordoską i robaczywe owoce obierać. Zabarwienie skórki bardzo piękne, pomarańczowo-żółte z prześlicznym czerwonym rumieńcem bez rdzy, rozmytym po owocu w smużkach. Skórka cienka, delikatna lecz nadzwyczaj mocna i trwała. Mięsiwo jasno-żółtawe, renetowe, jędrne, soczyste, słodkawo-winkowate, aromatyczne. Owoc wyśmienity do jedzenia na surowo i wyborny na wszelkie przeroby.
Wartość targowa dosyć wysoka, owoce piękne, ciężkie, cenione i nadzwyczaj pokupne; kupcy zawsze najwięcej tej odmiany poszukują, ofiarując za towar równy dobrze przebrany i przetrzymany nieraz wysokie ceny.
Przechowywanie owoców jest bardzo łatwe, w chłodnej nie zbyt suchej piwnicy leżą bardzo długo i nie psuje się.
Dojrzewanie trwa przez bardzo długi okres czasu, mianowicie od początku grudnia do kwietnia. W niektóre lata, kiedy w ogóle owoce wcześniej dojrzewają, daje się je przechować zaledwie tylko do początku marca. W przechowaniu nie łatwo podlega gniciu, głównie nie traci aromatu, a co najważniejsza, że nie zmienia swego żywego zabarwienia. Przewozy nawet najdalsze znakomicie znosi, nie odgniata się, oczywiście w starannym opakowaniu.
Drzewo wyrasta nie bardzo wielkie, rośnie więcej stożkowato, gałęzie sztywno rosnące nie zwieszają się. Wytrzymałe na mróz, o ile nie zbyt bujnie rośnie. Drzewa wysokopienne starsze, nieraz od silniejszych wiatrów łatwo się pochylają. Na drzewa niskopienne jest obecnie odmianą najbardziej odpowiednią, zaś na krzaczaste jedyną.
Drzewo lubi grunt żyzny, dostatecznie wilgotny, ciepły, przepuszczalny, udaje się jednak nieźle na każdym, byle dostatecznie umierzwionym i zaprawionym
Kwitnienie drzew jest zawsze opóźnione, kwiaty rozwijają się nie od razu, lecz nieraz przez 6-10 dni, wobec tego nie wszystkie od razu narażone być mogą na przemarznięcie. Zapylanie kwiatów odbywa się zazwyczaj bardzo łatwo. Rodzi obficie od samej młodości i prawie corocznie. Owoce zawiązuje dosyć dobrze i nie łatwo zruca je na ziemię. Na drzewie owoc trzyma się bardzo silnie, osadzony jest bowiem bezpośrednio na samych gałęziach głównych.
Przez swoje tak dobre i wielkie pod każdym względem zalety, znakomita odmiana ta zasługuje na jak najszersze rozpowszechnianie jej w naszych sadach.
Do uprawy krzaczastej jednogłośnie przez wszystkich owocarzy-hodowców najgoręcej zalecana, jako najlepsza i w wielkich ilościach sadzona. Niektórzy hodowcy nazywają ją ,,Złotem jabłkiem”, ,,Królową jabłek”, „Jabłkiem przyszłości” itp.
Belle de Boskoop. Owoce duże lub wielkie okrągłe, podługowate z nieznacznymi kilkoma kantami. Zabarwienie skórki zielonawo-żółte w czasie dojrzewania, kolor ten przechodzi w cytrynowo-żółty. Od strony słonecznej owoce mocno zarumienione. Na spodzie owocu około ogonka silne zardzewienie rozchodzące się po całym owocu. Rdza nie w każdym roku jednakowo grubo i gęsto pokrywa owoc. Przy dojrzewaniu owoców rdza nabiera również jaśniejszego koloru i często nie jest wcale widoczna, dopiero w dotyku można ją wyczuć. Za dotknięciem ręką owoców, odczuwać się daje wyraźnie pewna szorstkość na powierzchni skórki. Owoce tej odmiany powinny na drzewie pozostawać jak najdłużej, wtedy nie łatwo w piwnicy więdną. Owoce osadzone bezpośrednio na gałęziach grubszych trzymają się na drzewie bardzo mocno.
Mięsiwo żółtawe, delikatne, jędrne, dosyć soczyste, słodko-winkowate, bardzo aromatyczne. Owoce deserowe i znakomite na wszelkie przeroby.
Wartość targowa taka sama jak i Królowej renety, tym się jedynie różni od niej, że owoce zwykle ma większe i łagodnie kanciaste. Jedno z najcenniejszych i najlepszych jabłek zimowych, bardzo na targach wszędzie cenionych.
Przechowywanie w chłodnej suchej piwnicy, owoce leżą dobrze i dosyć długo i nie łatwo podlegają gniciu.
Dojrzewanie wypada na styczeń do marca, przez to okres sprzedażny jest o wiele krótszy niż u Królowej renety.
Przewóz znosi również dobrze, nawet najdalszy.
Drzewo o koronie bujnej, silnej, rośnie więcej rozłożysto, na mrozy jest zupełnie wytrzymałe. Wymaga gruntu żyznego, gliniastego, przepuszczalnego, umiarkowanie wilgotnego. Rodzi wcześnie, obficie i corocznie o ile jest zaszczepiona na rajskiej podkładce, zaś uszlachetniona na Doucinie lub na zwyczajnym słabym dziczku zaczyna owocować w późniejszym wieku. Grzybkom pasożytniczym nie podlega.
Odmiana ta z powodu swoich pięknych i bardzo dużych owoców oraz bardzo silnego wzrostu wyjątkowo nadaje się do uprawy krzaczastej. Na drzewa wysokopienne ma taką samą wartość, jak Reneta Kulona, od której wzrostem wcale się nie różni, jedynie owoce ma ładniejsze i smaczniejsze.
Reneta Ananasowa. Owoce średnie, niewielkie, okrągławe, podłużne, gładkie, bardzo kształtne. Zabarwienie skórki delikatnej jednobarwne złotożółte, pokryte gęsto ciemnymi gwiazdeczkowatymi punkcikami.
Mięsiwo żółtawe, bardzo delikatne, soczyste, winkowato-słodkie z bardzo delikatnym ananasowym smakiem i aromatem.
Na niektórych targach wielkich miast reneta ananasowa cieszy się wielkim popytem. Owoce tej odmiany, chociaż niewielkie, lecz dla swego rzeczywiście przewybornego smaku są wyróżniane.
Nadzwyczaj łatwo przechowuje się w każdej piwnicy nie zbyt suchej, nie więdnie i nie gnije. Dojrzewanie zazwyczaj rozpoczyna się od stycznia i trwać może do kwietnia.
Przewóz nawet najdalszy wytrzymuje znakomicie.
Drzewo o małym stożkowatym wzroście, pędy grube, krótkie. Na mróz w młodości trochę czułe o ile jest wówczas zbyt krótko cięte, lecz w późniejszym wieku wcale nie cięte dostatecznie wytrzymałe. Wymaga ziemi żyznej, gliniastej, umiarkowanie wilgotnej. Rodzi wcześnie, obficie i corocznie. Grzybkom pasożytniczym nie podlega wcale.
Reneta ananasowa z powodu swego bardzo miernego wzrostu i owoców wyborowych do uprawy krzaczastej nadaje się znakomicie i przez wielu poważnych hodowców jest bardzo zalecana. Dla otrzymania silniejszych drzewek należy ją uszlachetniać na zwyczajnym najbujniejszym dziczku. Zaszczepiona na podkładce rajskiej wymaga ziemi żyznej, wilgotnej i obfitego zasilania. Do uprawy wysokopiennej również jest zalecana, owoce prosto z drzewa nie są jadalne, małe, mocno trzymają się na drzewie, przez to do wysadzania dróg i pól lub obsadzania sadów dookoła, znakomicie mogłaby się nadawać.
Oliwka kroncelska. Owoce duże, bardzo piękne, okrągłe, spłaszczone z kilkoma dosyć wyraźnymi kantami. Zabarwienie skórki jasno-woskowo-żółte, często przeświecające jak u naszych oliwek. Od strony słonecznej miewa bardzo często lekki złotawo-różowawy prześliczny rumieniec. Mięsiwo żółtawe, czasami słabo zaczerwienione, kaszkowate, kruche, nadzwyczaj delikatne, bardzo soczyste, winkowato-słodkie, aromatyczne. Jesienna ta odmiana mało dotychczas jeszcze rozpowszechniona na targach zaczyna się coraz więcej wysuwać na pierwsze dominujące miejsce. W wielu pierwszorzędnych plantacjach kalwilę białą zimową zaczynają przeszczepiać oliwką kroncelską. Dojrzewanie owoców rozpoczyna się w końcu września i trwa przez październik, a w zimnej piwnicy nawet dłużej. Przewóz znosi nie tak łatwo jak poprzednie – należy pakować ją w małe koszyki, owijać papierem i przekładać każdą warstwę stróżkami papieru.
Drzewo rośnie bujnie, zdrowo, koronę tworzy stożkowatą, na mrozy jest zupełnie wytrzymałe. Na grunt niewybredne, rośnie dobrze nawet na ziemiach piaszczystych. Rodzi od samej młodości obficie i corocznie. Grzybkom pasożytniczym nie podlega wcale.
Cenna ta odmiana na krzaki i na wysokopienne drzewa bardzo dobrze nadaje się i jest w wielu plantacjach bardzo rozpowszechniona.