Powstawanie i rozkład próchnicy cz. 1
Próchnicą albo humusem nazywamy ciemno-zabarwioną organiczną substancję, powstającą w glebie kosztem rozkładających się w niej resztek roślinnych i zwierzęcych. Humus stanowi nader ważny składnik gleby urodzajnej. Gleba, zawierająca go, łatwiej ogrzewa się, dzięki bowiem ciemnemu zabarwieniu lepiej pochłania promienie cieplne, skuteczniej też zatrzymuje w sobie wilgoć atmosferyczną, i w ogóle odznacza się lepszymi własnościami fizycznymi. Gleby ciężkie przez obecność próchnicy, izolującej zbyt drobne ziarenka, stają się przewiewniejszymi, zbyt lekkie natomiast nabierają struktury gruzełkowatej, dzięki zlepianiu przez próchnicę zbyt grubych ziarenek, przez co nadmierna przewiewność gleby zostaje uregulowaną. Chemiczne własności gleby również bardzo na obecności próchnicy wygrywają: kwas węglowy bowiem, wydzielający się przy rozkładzie próchnicy, nasyca wilgoć gruntową, wzmagając jej zdolność rozpuszczania mineralnych składników gleby.
Z chwilą poznania wreszcie zależności chemicznych procesów, zachodzących w glebie, od zawartych w niej drobnoustrojów, znaczenie próchnicy dla urodzajności gleby wzrosło bardziej jeszcze, przekonano się bowiem, że próchnica właśnie jest niezbędnym czynnikiem intensywnego rozwoju mikroorganizmów w glebie.