Rośliny pastewne cz. 28

Nasienie bywa często mocno zanieczyszczone „kanianką“; w r. 1885 przesłano mi do oceny próbę, zawierającą w jednym funcie 26,600 ziaren „kanianki“!

Koniczyna szwedzka z kanianką nie ma dla rolnika wartości, gdyż nie można jej z niej oczyścić z powodu równej wielkości ziaren.

Dojrzewa w Sierpniu i Wrześniu. Zbiór nasienia nie jest łatwy, gdyż dojrzewa ono nierówno i wypada bardzo łatwo.

Nasienie zbiera się z pierwszego pokosu, gdyż drugi nie zdążyłby wydać nasienia. Kosi się, gdy większość główek kwiatowych zeschła i przybrała brunatny kolor, a ziarnka już nie są zbyt miękkie; nie można jednakże czekać na zupełne stwardniacie, gdyż wtedy łatwo wypadają.

Ze zbiorem postępuje się w podobny sposób, jak z „koniczyną czerwoną“.

Najlepiej kosić rankami, o rosie, co zapobiega wysypywaniu się dojrzalszych ziaren. Ziarno omłaca się łatwo.

Budowa kwiatu jest prawie taką samą, jak przy „koniczynie białej“. Cienkoskórny, podłużny strączek zawiera 1 lub 3 drobne, zielonkawe ziarnka.

Mórg wydaje 2 do 3 centnary nasienia.

Lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.). Nazywana często niewłaściwie „koniczyną żółtą“, jest jednoroczną lub dwuletnią.

Rośnie u nas wszędzie na łąkach, miedzach, na polu między zbożem itp. zarówno w glebie gliniastej, piaszczystej jak i próchnicznej, byleby zbytnią wilgocią nie przesyconej.

Najczęściej można ją znaleźć na gruntach marglowatych, obfitujących w wapno, gdzie też rośnie najbujniej.