Rośliny pastewne cz. 32

Dojrzewa w końcu Lipca i w Sierpniu.

Po skoszeniu, ustawia się ją w kuczki i w nich dosusza, albo omłaca się nie zupełnie jeszcze wyschniętą na polu na rozesłanych płachtach, a ziarno rozpościera się w cienkiej warstwie w suchym miejscu, przerabiając je co kilka dni, aż do zupełnego wyschnięcia. Plon nasienia bywa bardzo nie jednostajny, od 5 do 10 centnarów z morga.

Lucerna piaskowa.

Trwała, rośnie dziko nad rowami, na suchych pastwiskach itd. Nazywa się „piaskową“ dla tego, że udaje się i na ziemiach lżejszych, piaszczystych, jeśli tylko podglebie jest marglowate, przepuszczalne, nie sapowate.

Wytrzymuje dobrze posusze; nie warto jej uprawiać na gruntach, spoczywających na podglebiu żwirowatym, mokrym lub żelazistym.

U nas mało rozpowszechniona, bywa uprawianą na gruntach lepszych piaszczystych, w niektórych okolicach północnych i środkowych Niemiec. Pod względem trwałości i wydajności nie dorównywa Lucernie zwyczajnej.

Sposób uprawy i sprzętu taki sam, jak przy „Lucernie zwyczajnej“. Zasiew uskutecznia się w połowie Maja, gdy już nie ma obawy przymrozków nocnych; na mórg sieje się 35 funtów nasienia, z rośliną osłaniającą np. z owsem, zbieranym na zielono. Corocznie zbiera się tylko dwa pokosy, trwa zwykle na jednym miejscu tylko trzy lub pięć lat. Dojrzewa w Sierpniu i Wrześniu.