Rośliny pastewne cz. 36

Dlatego, przed wysiewem, zawsze jest polecenia godnym dokonanie próby kiełkowania i przekonanie się, czy w lucernie nie ma „kanianki“.

Najlepsze nasienie pochodzi z południowej Francji, a mianowicie z okolic Awinionu, nad rzeką Rodanem. Lucerna francuska, znana w handlu pod nazwą „prowanskiej“, odznacza się grubym, pełnym, żółtawym ziarnem.

Nasienie, pochodzące z Węgier, Włoch, Niemiec lub z Ameryki, jest znacznie drobniejsze i ma mniejszą wartość, gdyż daje mniejszy plon. Lucerna z Kaukazu jest więcej drobnoziarnista i zawiera zwykle dużo zanieczyszczenia.

W czasie wzrostu należy lucernę z chwastów oczyszczać i raz po raz nawozami zasilać, ażeby wydawała obfite zbiory.

W tym celu, począwszy od drugiego roku po zasiewie, bronuje się ją corocznie, wcześnie na wiosnę, żelaznymi bronami, skoro rola dostatecznie obeschnie; wyrwane chwasty wygrabia się i wywozi.

Dobrze działa użycie przegniłego kompostu, popiołu lub gipsu, które rozsiewa się na wiosnę, zaraz po zbronowaniu lucernika. Pokrywanie młodszych zasiewów lucerny na zimę nawozem stajennym nie jest polecenia godnym, gdyż staje się ona wtedy bardzo wrażliwą na późne przymrozki wiosenne, zagnieżdżają się w niej myszy i różne szkodliwe owady.