Rośliny pastewne cz. 37

Chcąc uzyskać dorodne nasienie, trzeba zbierać je z miejsc, niezbyt bujnie wyrosłych, nie zarosłych chwastami, w ostatnim roku trwania lucerny, gdyż zebrana na nasienie, zazwyczaj prędko ginie. Miejsca te kosi się wcześnie i dopiero drugi pokos pozostawia na ziarno.

Sprząta się je, gdy większa część strąków przybrała brunatną barwę i zawiera ziarnka żółtawe, a dosusza tak samo, jak koniczynę.

U nas nie można liczyć więcej, jak 4 do 5 centnarów nasienia z morga; w krajach południowych zbierają znacznie większą ilość.

Groch peluszka.

Bywa nazywany „polaszką“, „grochem piaskowym“, „grochem szarym“ itp. Otrzymał nazwę od miasta „Paluschken“ (Polaszki), położonego wre Wschodnich Prusach, gdzie podobno najprzód roślinę tę zaczęto w polu uprawiać.

Niektórzy autorzy twierdzą, że jest mieszańcem, powstałym ze skrzyżowania grochu polnego z wyką zwyczajną. Budowla łodyg i liści jest taka sama, jak u grochu, a charakterystyczną cechą są czerwone plamki na liściach, przy nasadzie łodyg.

Kwiat jest czerwono-fioletowy tj. chorągiewka jest jasno-fioletowa, z ciemniejszymi żyłkami, a skrzydełka są ciemno-czerwone, amarantowe.