Rośliny pastewne cz. 6

Owa „twardość“ ziaren tłumaczy się oporem, jaki zewnętrzna, palikowata, zdrewniała warstwa łuski nasiennej stawia przenikaniu wody do wnętrza. Warstwa ta jest dla wody prawie zupełnie nieprzepuszczalna, lecz lekkie jej tylko nacięcie nożykiem lub nadpiłowanie wystarcza do ułatwienia przystępu wodzie, która wnikając do środka, powoduje zwiększenie objętości jądra nasiennego.

Pęcznienie, powstające w skutek nasiąkania jądra wodą, jest niewielkie, ale bezustanne i stopniowo zwiększające

się, a działając od środka, napręża zewnętrzną warstwę łuski, która skutkiem tego pęka, a nasienie zaczyna kiełkować. Pokaleczenie, uszkodzenie łuski ułatwia, przyspieszaw wysokim stopniu skiełkowanie nasion.

W r. 1890 poddałem próbie kiełkowania 6 gatunków nasion, po 40 dniach trwania próby okazało się, że ziarna nacięte, w porównaniu z nie naciętymi, kiełkowały znacznie lepiej i prędzej, a mianowicie siła kiełkowania była większą przy „żarnowcu“ o 38%, przy „groszku leśnym“ o 38%, przy „groszku łąkowym“ o 62%, przy „wyce ptasiej“ o 30%, przy „wyce zaroślowej“ o 36%, a przy „wyce płotowej“ o 26%.