Zalety drzew owocowych krzaczastych

Zalety drzew owocowych krzaczastych:

1) Ze względu na swój niski wzrost, mogą zupełnie dobrze rosnąć w każdym położeniu, na odkrytych równinach i na pochyłościach, bez wielkich osłon i silniejszego palikowania. Gatunki i odmiany wielkoowocowe wymagające miejsc zacisznych, osłoniętych od gwałtowniejszych wiatrów, tak łatwo strącających wielkie owoce z drzew wysokopiennych, przy uprawie krzaczastej mniej są narażone na takie niebezpieczeństwo.

2) Drzewa krzaczaste z powodu swych niewielkich rozmiarów, mogą być bardzo łatwo i wygodnie rozmieszczone w sadach wysokopiennych, sadzonych rzadko.

3) Rola czyli warstwa uprawna dla sadów krzaczastych nie potrzebuje być zbyt gruba, ponieważ krzaki nie zagłębiają się swymi korzeniami bardzo głęboko.

4) Podgrunt mniej wydajny względnie łatwiej znoszą niż drzewa wysokopienne głęboko zakorzeniające się.

5) Wody zaskórne przy tej uprawie mogą znajdować się w gruncie znacznie wyżej niż w sadach wysokopiennych.

6) Uprawa i nawożenie ziemi pod drzewa krzaczaste jest zawsze łatwiejsza i mniej kosztowna. Drzewa krzaczaste rozpościerają swoje korzenie przeważnie tylko w wierzchnich warstwach umierzwionych, wystawionych na działanie ciepła słonecznego, wody deszczowej i powietrza, zawsze zdrowiej rosną, obficiej i częściej rodzą dorodne owoce.

7) Śniegi w zimie między drzewami krzaczastymi łatwiej i w znaczniejszych ilościach zatrzymują się, nawet w czasie silniejszych śnieżyc i zamieci. Gruba warstwa śniegu w sadach najlepiej zabezpiecza drzewa owocowe od przemarzania, opóźnia kwitnięcie ich na wiosnę i daje po roztopieniu bardzo wiele wilgoci.

8) Owocowanie w sadach krzaczastych racjonalnie założonych następuje zaraz w pierwszych latach po posadzeniu i o ile drzewa zasilane są odpowiednio, powtarza się corocznie. Owoce znajdujące się bliżej ziemi wystawione są na większe działanie ciepła i wilgoci, przez to rozrastają się zwykle okazalej niż na drzewach wysokich.

9) Przerywanie nadmiernej ilości zawiązków owocowych, zasilanie owoców, zabezpieczanie ich od szkodników i wpływów szkodliwych, może się odbywać łatwo i skutecznie jedynie tylko na krzakach.

10) Osłanianie od przymrozków jesiennych owoców późnych zimowych, które powinny pozostawać jak można najdłużej na drzewie, gdyż wówczas nabierają bardzo wiele słodyczy i soczystości, może być wykonane jedynie u niskich drzew krzaczastych.

11) Zbiór owoców z krzaków jest bardzo ułatwiony, przy tej czynności, tak kłopotliwej na drzewach wysokich, nie kaleczy się wcale gałęzi i nie łamie gałązeczek i pączków kwiatowych, które drzewo przygotowało w ciągu lata na rok przyszły.

12) Przebieranie owoców na różne równe wielkości przy tej uprawie może się odbywać w koszyki, skrzyneczki lub na ruchome półki od razu pod drzewem, podczas zbioru.

13) Dorodne owoce wypielęgnowane na drzewach krzaczastych, jako piękniejsze i smaczniejsze, zawsze mają większy popyt i przez smakoszów chętniej są nabywane.

14) Zasilanie i nawożenie drzew owocowych na wzrost, obfitsze owocowanie, wyrastanie ładniejszych i większych owoców, przy krzakach łatwiej może być z pożytkiem zastosowane niż u drzew wielkich.

15) Chwasty trwałe i jednoroczne w sadach krzaczastych, znacznie trudniej rosną niż pod drzewami wysokopiennymi

16) Leczenie i zabezpieczanie drzew owocowych od rozmaitych chorób, pleśni, grzybków pasożytniczych, tępienie i obieranie owadów szkodliwych, tylko na krzakach niskich może być łatwo i skutecznie dokonywane.

17) Drzewa krzaczaste wyhodowane zdrowo, przez wczesne owocowanie nie zbyt bujnie w młodości rosnące, wytrzymalsze są na susze i mrozy i przez to samo mniej skłonne do rozmaitych chorób, jak np. gumowanie, rak itp.

18) Zabezpieczanie drzew owocowych krzaczastych przez zimę od przemarzania jest bardzo łatwe i polega głównie tylko na zwykłym okopcowaniu ziemią karpy korzeniowej. Drzewa wysokopienne najczęściej narażone są na przemarznięcie swoich pni, co jak wiadomo, zazwyczaj kończy się po paru latach obumarciem całego drzewa.

19) Dozór sadu krzaczastego w czasie owocowania jest łatwiejszy, gdyż szkodniki nie mogą wchodzić i ukrywać się jak na wysokich drzewach, unika się także łamania gałęzi z owocami.

20) Powierzanie (kontrola) wszelkich robót w sadzie krzaczastym bardzo łatwo może być sprawdzone, gdy w sadach wysokopiennych, zwłaszcza starszych, bardzo utrudnione i nieraz całkiem niemożliwe.

21) Drzewa krzaczaste, zwłaszcza jabłonie uszlachetnione na rajskiej jabłonce, utrzymywane w małym niskim wzroście, mogą być uprawiane nawet na gruntach dzierżawnych. Po skończeniu dzierżawy małe drzewa, chociażby kilkunastoletnie, mogą być bardzo łatwo i niekosztownie przeniesione na inne miejsce.

22) W ogródkach słodkich zakładanych na osobiste potrzeby właściciela i ogrodach szkolnych, drzewa krzaczaste są najodpowiedniejsze, gdyż wyrastają niewielkie, rodzą wcześnie i obficie dorodne owoce oraz dają się łatwo przesadzać i przenosić.

Odmiany odpowiednie do uprawy krzaczastej  powinny mieć następujące zalety:

1) Drzewo niewybredne na grunt i położenie, wytrzymałe na susze i mrozy, odporne na wszelkie choroby i szkodników.

2) Wzrost zdrowy, silny, nie zbyt bujny, liście duże, grube, ciemno-zielone, pędy krótkie, grube, łatwo i w ciągu lata osadzające pączki kwiatowe.

3) Drewno trwałe twarde, nie podlegające łatwo przemarznięciu, próchnieniu itp.

4) Gałęzie główne w koronie silnie w nasadzie swej przyrośnięte, nie łatwo oddzierające się od pnia.

5) Kwitnięcie obfite i późne, kwiaty duże, łatwo zapładniające się, odporne na susze, chłody i owady szkodliwe.

6) Zawiązki owocowe zawiązujące się szybko, nie wrażliwe na chłody i nie łatwo opadające (roniące).

7) Owoce silnie trzymające się na drzewie, wyrastające równo, kształtne, ładnie zabarwione i odporne w czasie wyrastania na drzewie na susze, wilgoć, chłody, grzybki pasożytnicze itp.

8) Drzewo o wzroście silnym, zdrowym, nie zbyt bujnym, owocujące wcześnie, obficie i corocznie.

9) Owoce wyrastające i dochodzące równo o jednej porze, aby mogły być od razu z drzewa zdjęte; nie jadalne wprost z drzewa, lecz dojrzewające powoli w leżenia w piwnicy.

10) Owoce możliwie najsmaczniejsze, soczyste, o mięsiwie jędrnym, delikatnym, białym, aromatyczne, dobre do jedzenia na surowo, deserowe, do smażenia i na inne przeroby.

11) W przetworach, to jest w smażeniu i suszeniu mięsiwo owoców zachowujące ładny biały lub jasno-żółty kolor.

12) Owoce trwałe, dobrze i długo przechowujące się, nie łatwo podlegające gniciu lub lęgnięciu, czernieniu pod skórką, więdnięciu w piwnicy, nie utrącające aromatu, ładnego koloru i zabarwienia skórki.

13) Owoce dające się łatwo przewozić bez uszkodzeń możliwie do najbardziej oddalonych rynków zbytu.

14) Owoce cieszące się wszędzie na rynkach stałym popytem i dobrą podażą.