Metody używane przy uszlachetnianiu cz. 5

Dla przysposobienia rozczynu nie zbyt gęstego, nadaje się najwięcej sól kuchenna, do rozczynu gęściejszego azotan sody .(saletra chilijska) z solą kuchenną. Używanym bywa także chlorek wapnia.

Peplowski pławił ziarno, wykruszone z najlepszego kłosa pszenicy, w mocno nasyconym roztworze chlorku wapnia, w którym na 70 ziaren tylko dziesięć opadało na dół. Owe 10 ziaren sadził do oddzielnych doniczek, a najlepszą z nich roślinę przeznaczał do dalszej reprodukcji.

Gdzie brak miejsca czyni pożądanym szybkie wyschnięcie pławionego ziarna, tam odpowiedniejszym jest azotan potasu, sam lub zmieszany z solą kuchenną. Stopień gęstości rozczynu zależnym jest od ciężkości gatunkowej danego ziarna i winien być zawsze do niego stosowanym, z tego powodu, nie można co do tego podawać stałych przepisów.

Aby uzyskać z ziarna wyborowego, poprzednio już jak najstaranniej oczyszczonego, ziarno najwięcej zbite, najcięższe, należy rozczynić sól w wodzie w naczyniu, do którego sypie się powoli ziarno, przy bezustannym mieszaniu. Lżejsze ziarno wypłynie na wierzch, skąd można je zebrać, to zaś, które pójdzie na dno, przeznacza się do siewu.

Najlepiej przyrządzać od razu rozczyn mocno skoncentrowany i dolewać następnie wodę dopóty, dopóki mniej więcej połowa użytego do próby ziarna nie opadnie na dół, po czym areometrem sprawdza się gęstość płynu. Po wydobyciu z naczynia, przemywa się ziarno czystą wodą, rozkłada w przewiewnym miejscu i suszy, a po wyschnięciu, zaraz się je wysiewa.