Bakterie jako szkodniki roślin uprawnych cz. 7

Jako środki zaradcze przede wszystkim uważać należy wybór zupełnie zdrowych kłębów do sadzenia; rozsiewanie siarki na ziemniaczyska ma przeciwdziałać chorobie, niszcząc pozostałe w niej bakterie, strup powodujące. Środki te jednak nie zawsze są skutecznymi, a wtedy łatwo zdarzyć się może, że uprawiając ziemniaki w dalszym ciągu, stosownie do płodozmianu, przenosić będziemy zarazki na coraz to nowe pola i możemy w ten sposób zanieczyścić całe gospodarstwo By uchronić się od podobnego niebezpieczeństwa, najlepiej uciec się do bardziej radykalnego środka: odnośne studia wykazują, że bakterie parchów, nawiedzające jedynie buraki i ziemniaki, po za tymi roślinami, w ziemi żyjąc na tkankach obumarłych, zdolne są zachować chorobotwórcze swe własności najwyżej w ciągu lat sześciu, 00 upływie tego czasu przestają być szkodliwymi. Chcąc więc uniknąć szerzenia się choroby, należy na przeciąg tego czasu wykluczyć zupełnie z płodozmianu uprawę buraków i ziemniaków.

Na ziemniakach również występuje choroba, podobna w swych objawach do opisanej na wstępie buraków, tzw. zgnilizna mokra lub śluzowatość ziemniaczana.